Сиз мени соғинманг
Бугун сизни қувонтирар ширин севги сўзлари,
Эртасига бағридасиз лек ўзгада кўзлари.
Гуноҳкор деб айблар бир кун фариштадек ўзлари,
Сизни жоним соғиндим мен, лек сиз мени соғинманг.
Ўзгаларга чин ёр ва лек энди менга хаёлсиз,
Энди фақат нозанинмас оҳу кўзли аёлсиз.
Мангу бўлиб кўринасиз лек аслида заволсиз,
Сизни жоним соғиндим мен, лек сиз мени соғинманг.
Юрак нечун ўзганимас фақат сизни қўмсаб қолди,
Кўнгил эса мангу дея қалбга соғинч ўтин солди.
Севги нечун сизни эмас, айблаб мендан ўчин олди,
Сизни жоним соғиндим мен, лек сиз мени соғинманг.
Бизни хаёл оғушига олган ўша чоғлар қани,
Юрагизда чин севгимдан қолган парча доғлар қани.
Севгимизнинг гувоҳи у хазон кўрмас боғлар қани,
Сизни жоним соғиндим мен, лек сиз мени соғинманг.
Наҳот энди биз куйлаган ишқ торлари узилса,
Муҳаббатингнинг биз ўйнаган гул боғлари бузилса.
Кўз олдимда севганиммас ўзга бир ёр сузилса,
Сизни жоним соғиндим мен, лек сиз мени соғинманг.
Бу такрорланмас сўзларим жоним сизга атаб ёздим,
Маъюс термулган кўзларим сочингизга қадаб ёздим.
Қаламдан тобутим тиклаб қоғозда ўз қабрим қоздим,
Сизни жоним соғиндим мен, лек сиз мени соғинманг.
Йиллар ўтди, йиллар ўтар аччиқ ёшга нигоҳ тўлар,
Билмам қайси айбимизга бу кўзёшлар паноҳ тилар.
Соғинсангиз хиёнату, мен соғинсам гуноҳ бўлар,
Сизни жоним соғиндим мен, лек сиз мени соғинманг.
|
